Οι προσεγγίσεις στο Μέγαρο Μαξίμου για τις επόμενες εθνικές κάλπες
Άμεσο αντίκτυπο στο περιβάλλον που διαµορφώνεται λίγο πριν από την τελική ευθεία για τις εθνικές εκλογές έχει η υπόθεση Καϊλή, όπως αποτυπώνεται στην έντονη πολιτική αντιπαράθεση των τελευταίων ηµερών.
Βλέπετε, πίσω από τις διεθνείς διαστάσεις και τις σκοτεινές διαδροµές του «Qatar gate», τα επιτελεία των τριών µεγαλύτερων κοµµάτων επιχειρούν να ιχνηλατήσουν τις συνέπειες των σχετικών εξελίξεων σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά και εντυπώσεων.
Όπως αντιλαµβάνεται κανείς, το µεγαλύτερο ενδιαφέρον εντοπίζεται στην πλευρά της Χαριλάου Τρικούπη, η οποία κατά κοινή οµολογία εµφανίστηκε τουλάχιστον αµήχανη µπροστά στη σοβαρότητα των αποκαλύψεων. Εξάλλου, η προσέγγιση του Νίκου Ανδρουλάκη, ότι η µέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής λειτουργούσε εδώ και καιρό εν είδει «∆ούρειου ίππου» της Ν.∆. (λόγω της απόστασης των θέσεών της από την επίσηµη κοµµατική γραµµή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και των Ευρωσοσιαλιστών), αποτέλεσε αντικείµενο σκληρής κριτικής τόσο εντός όσο και εκτός του Κινήµατος.
Οι συζητήσεις
«Ήταν µια λάθος διαχείριση και µια ξεκάθαρη ένδειξη σύγχυσης. Σαν να λέµε ότι, αν και γνωρίζαµε για τη δράση της, δεν κάναµε τίποτα και τώρα συρθήκαµε πίσω από τα γεγονότα», σηµείωναν στις µεταξύ τους συζητήσεις «πράσινα» στελέχη, σχολιάζοντας την αντίδραση της κοµµατικής ηγεσίας. Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον σαφές ότι οι περιπέτειες της Θεσσαλονικιάς ευρωβουλευτού ρίχνουν, αν µη τι άλλο, νερό στον µύλο της πρωθυπουργικής επιχειρηµατολογίας περί ανάγκης επίτευξης «γαλάζιας» αυτοδυναµίας στις προσεχείς κάλπες.
Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι δίπλα στις πάγιες τοποθετήσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, σύµφωνα µε τις οποίες ο ίδιος θα έµπαινε σε διαδικασία συζητήσεων για τη σύσταση κυβέρνησης συνεργασίας υπό την προϋπόθεση ότι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας θα ετίθεντο επικεφαλής, αλλά και στην επιλογή του να ταυτιστεί σε µεγάλο βαθµό µε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στο θέµα των τηλεφωνικών υποκλοπών ήρθε τώρα να προστεθεί ένα νέο εµπόδιο, που αγγίζει την έννοια της πολιτικής και της ηθικής τάξης.
«Αποφασιστικότητα»
«Η ρητορική Ανδρουλάκη για το διάστηµα που θα ακολουθήσει την κάλπη προµηνύει επί της ουσίας ένα διάστηµα επικίνδυνης πολιτικής αστάθειας, που απεύχονται οι πάντες. Τώρα πια µε το θέµα της Καϊλή και πέραν της επιµονής του στη λογική της αυτοδυναµίας, ο πρωθυπουργός µπορεί να υπερθεµατίσει σε µια ακόµη παράµετρο: Στην αποφασιστικότητά του δηλαδή να µη δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στον αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης καµία αφορµή να µιλούν για πιθανή συγκυβέρνηση µε χαρακτηριστικά παλαιού δικοµµατισµού, υπό το πρίσµα µιας τόσο σηµαντικής σκανδαλώδους υπόθεσης», επισηµαίνουν τακτικοί συνοµιλητές του στενού «µητσοτακικού» περιβάλλοντος.
«Δώρο»
Στην εξίσωση αυτή, κυριολεκτικά σαν… δώρο εξ ουρανού για την κυβέρνηση σε αυτή τη συγκυρία ήρθε να συµπεριληφθεί ο παράγων της έτερης πολυσυζητηµένης δήλωσης του Νίκου Ανδρουλάκη στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, όπου για πρώτη φορά τόσο ανοικτά θέλησε να καταδείξει αφενός την πρόθεσή του να αποστασιοποιηθεί πλήρως από τη Ν.∆., αφετέρου την επιθυµία του να δώσει τον προσωπικό του τόνο στη συζήτηση περί «προοδευτικής διακυβέρνησης». Συγκεκριµένα, µίλησε για «ένα ποτάµι σύγχρονων προοδευτικών ιδεών, που θα ανατρέψει κατεστηµένα. Που θα στείλει τη Ν.∆. στην αντιπολίτευση και θα δηµιουργήσει µία προοδευτική κυβέρνηση µε το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή».
Με τον τρόπο αυτόν ουσιαστικά κατέστη κοινωνός της κεντρικής εξαγγελίας του Αλέξη Τσίπρα ενόψει εθνικών εκλογών -έστω και από διαφορετική οπτική γωνία-, γεγονός που µε φόντο το «Qatar gate», αλλά και τη δηµοσκοπική στασιµότητα του ΠΑΣΟΚ παρασύρει µοιραία στο κάδρο της τοξικότητας την ούτως ή άλλως καταδικασµένη (βάσει δηµοσκοπήσεων) πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, το εκπεµπόµενο µήνυµα είχε, αν µη τι άλλο, ιδιαίτερη αξία από σηµειολογικής και πολιτικής πλευράς τη δεδοµένη χρονική στιγµή.
Έμμεση απάντηση
Το πολιτικό δράµα που εκτυλίσσεται στις Βρυξέλλες, αλλά και η γενικότερη διαχείριση της πλευράς Ανδρουλάκη ήρθαν να απαντήσουν εκτός των άλλων και στα σχόλια που προκάλεσε εντός της Ν.∆. η τοποθέτηση του Αντώνη Σαµαρά στην εκδήλωση για τη σύσταση ιδρύµατος που φέρει το όνοµά του, περί ισχυρής παρακαταθήκης που άφησε η κυβερνητική συνεργασία του ιδίου µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και η οποία θα µπορούσε να αποτελέσει οδηγό για το απώτερο µέλλον. Κάλεσε δε τους παρευρισκόµενους να µην «τροµάζουν» σε ένα τέτοιο ενδεχόµενο.
Τι «τρομάζει»
Αρκετοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την άποψη αυτή ως διαφοροποίηση από τη στρατηγική αυτοδυναµίας, άρα και δεύτερης διαδοχικής εκλογικής αναµέτρησης (µετά την υπέρβαση της απλής αναλογικής), του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πλέον, όπως έλεγαν µε νόηµα κορυφαία στελέχη του Μαξίµου, αυτό που «τροµάζει» βάσει πραγµατικότητας δεν είναι η όποια προοπτική συνεργασίας, αλλά οι συνθήκες ρευστότητας και το πολιτικό κλίµα που θα προκύψει αν η Ν∆ δεν εκλεγεί εκ νέου αυτοδύναµη κυβέρνηση.
Πηγή:parapolitika.gr
